فلانی کرد و بهمانی نکرد

در یکی از گروههای شبکه های اجتماعی بحثی درگیر شد و طرفداران اعضای شورا برای هم خط و نشان کشیدند. یکی گفت فلانی کرد و دیگری گفت بهمانی نکرد. 

کمی فکر کردم و تاسف خوردم که تا چه حد حاشیه های برایمان پررنگ تر از متن شده که اینجور به جان هم افتاده ایم.

به نظر من بهترین خدمتی که می توانیم به خودمان و برزک بکنیم این چیزها نیست. پول نیست. پروژه نیست. تامین خط انتقال و نظافت خیابان نیست.

صداقت است. یک رویی است. راست گویی است. به هم احترام گذاشتن است. مهربانی است. دوست داشتن همدیگر است. سرک نکشیدن به زندگی شخصی یکدیگر است. کم کردن خصومت هاست. دوقطبی نکردن جامعه است. 

دو سال از عمر شورا می گذرد. بنده به عنوان عضوی از شورا حیفم می آید بگویم که بهترین و بیشترین انرژی ها صرف کم کردن حاشیه ها شده است.

چرا باید ریاست های دنیوی و بی ارزش به حدی چشم ها را کور کند که منافع مردم را بر سر آن بگذاریم.

یادم نمی رود عضوی در شورا - شورای خودمان را نمی گویم !-  می گفت من را رئیس کنید تا کاری به کارتان نداشته باشم در غیر اینصورت همه شهر را علیه شما می شورا نم. 

این که بگوییم فلانی این کار را کرده و فلانی نکرده در شان ما و اعضای فرهیخته نیست و آدم خجالت می کشد. 

ولی نباید نادیده گرفت اگر با گفتن این چیزها احساس خوبی به افرادی که کمبود دارند دست می دهد این لذت را دریغ نکنیم .

مثلا بگوییم بارندگی برف و باران نیز به واسطه آقای سنجریان خزانه دار محترم شورا است.  چه عیبی دارد. چیزی از کسی کم می شود؟ یا بگوییم آقای کاردان نائب رئیس مسائل ورزشی برزک را حل کرد. یا آقای مهران فر تازه رئیس شورا راه کاشان برزک را ترانزیت کرده است. وقتی بتوانیم با حرف، دل کسی را خوش کنیم؛ چرا دریغ کنیم؟ 

شکی نیست که آقای مصطفوی از کارهایش اعتبار نمی گیرد. شخصیت وی فراتر از این حرف هاست. بلکه وجودش به شورا اعتبار می دهد حتی اگر هیچ کاری نکند.

یه چیزی هم می دانم . اگر کسی بخواهد صادقانه و خالصانه به مردم خدمت کند دنبال پست و ریاست نمی گردد. می توان یک شهروند عادی بود و خدمت کرد.