گفت و گو

روزنامه نگار

گفت و گو

روزنامه نگار

اعتیاد و تاغ ها رنجور

اعتیاد و تاغ ها رنجور
بررسی شیوه های مختلف مصرف مواد و علائم تشخیص
تعجب می کنم هنوز توی کتاب ها به دنبال نشانه های اعتیاد می گردیم یا در لابلای خرت و پرت انباری ابزار و الات مصرف مواد مخدر را می جوییم. در مردمک چشم پردرد فرزند ، دوست ، همکار خیره می شویم تا با دیدن حالتی غیرطبیعی بر مصرف مواد آگاه کردیم. مواد مصرف می کند؟ مسکن ها را به درد خود می زند؟ یا محرک ها را برای شور و نشاط بیشتر می جوید. مواد  افیونی مصرف می کند یا با داروهای توهم زا  به دنبال خوشی هایی می گردد که در عالم واقع نیافته است.
شروع اعتیاد پایان راه است. خط کشیدن بر یک نقشه راهی که قرار بود به آینده ای روشن منتهی شود. راه رفتن در جاده ای است که به کویر خشک و سوزان منتهی می شود. کویر با درختچه های تاق. هرچه جلوتر می روید نیش سرنگ های رها شده بیشتر به تن و روانت فرو می رود. پشت همین راه آهن. قرار نیست بگردی تا نشانه را بیابی . هر قدم نشانه ای از جوانان ناکامی است که پا در جاده ی بی بازگشت گذاشته است.
مگر می شود آخرین لحظه یک معتاد تزریقی را درک و تصور کرد. وقتی قرار است تریاک را در آب حل کرده و در یک قاشق بریزد. آن را کمی حرارت داده و روی یک تکه پنبه یا اسفنج بریزد. با سرنگ بکشد و مرگ را داخل ورید خود تزریق کند. وجود سرنگ های کهنه و چندبار مصرف شده ، قاشق سیاه شده و تکه های پنبه یا اسفنج زیر درختچه های تاغ نشانه نیست، فاجعه است که وحشتناکی آن پیش چشم ما به سختی گریخته است.
طاقت تاغ ها طاق شده است. رنجورتر از همیشه شاهد درد بی درمان انسان امروزی است که سرگردان پا در بیابان بلاتکلیفی نهاده است و نمی داند به کجا می رود.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد