گفت و گو

روزنامه نگار

گفت و گو

روزنامه نگار

مصادره به مطلوب کردن فرهنگ بسیج و شهادت آفت بزرگی است

سرپرست فرمانداری کاشان :

مصادره به مطلوب کردن فرهنگ بسیج و شهادت آفت بزرگی است

 که باید مراقبت نمود

یکی از مهم ترین پشتوانه های بسیج که هم زایش آن را مبارک کرد و همچنین ادامه حرکت را استوار ساخت برکتی است که از نَفَس امام (ره) در این نهاد مردمی و انقلابی جاری است. شخصیت حضرت امام در کلام مقام معظم رهبری به خوبی عیان می گردد آنجا که می فرمایند؛ امام نشان داد که چگونه می توان به مرزهای عصمت نزدیک شد.

سرپرست فرمانداری کاشان در جلسه که با حضور مسئولین بسیج ادارات در سالن جلسات فرمانداری کاشان برگزار شد با بیان این مطلب گفت: بسیاری از کسانی که در دوران دفاع مقدس شهید شدند حتی محضر امام شرفیاب نشده بودند ولی آنچنان شیفته حضرت امام بودند که قابل وصف نیست. و چون یاران وفادار و بدون کوچک ترین چشمداشت با عنوان بسیج در کنار امام بودند و بعنوان بازوان پرتوان انقلاب و نظام جمهوری اسلامی عمل کردند، شاهد پیروزی های بزرگ بودیم.

در این مراسم که به مناسبت سالروز آزادسازی خرمشهر برگزار شد دکتر حمیدرضا مومنیان افزود: اوصافی که حضرت امام در رابطه با بسیج بیان کرده اند آنچنان عمیق و جامع است که فهم آن را سخت نموده و مسئولیت ما را در قبال آن سنگین می نماید.

وی اظهار داشت: فرهنگ بسیج و شهادت سرمایه اجتماعی معنوی بزرگی است که در اختیار امت اسلامی قرار گرفته است و مصادره به مطلوب کردن آن آفت بزرگی در این مسیر می باشد. شهدا را به هیچ وجه و در هیچ قالبی نمی توان مصادره کرد.

مومنیان تأکید کرد: آسیب دیگری که در این عرصه وجود داشته و چون حرکت بر لبه شمشیر از حساسیات بالایی برخوردار است توصیف و تعاریفی خارج از حد معمول است که از شهدا به جامعه و جوانان ارائه می گردد. آسیب این اقدام آن است که رسیدن به مقام و جایگاه شهدا دست نیافتنی به تصویر کشیده می شود. در صورتی که آنچه باید برای جوانان الگوسازی گردد اهداف و آرمان شهدا ست و برای بیان ویژگی های خاص شهدا می توان پایبندی به اعتقادات و اصول را ذکر نمود . همچنین شهدا نسبت به محیط پیرامون خود توجه داشته اند و منفعل و بی تفاوت نبوده اند.

سرپرست فرمانداری کاشان گفت: باید مراقبت کنیم شهدا و رزمندگان را به واسطه جریانات سیاسی دسته بندی و منزوی نکنیم. همه رزمندگان و ایثارگران سرمایه های این مملکت هستند و باید بر اساس ظرفیت هایشان به کار گرفته شوند. نکند خدای ناکرده به واسطه مرزبندی ها بخشی از این سرمایه های اجتماعی را از میدان کار و تلاش و سازندگی خارج کنیم.

بپذیریم که همه در پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس نقش داشته و همه در اداره جامعه سهیم می باشند. بپذیریم که ارزشهای انقلاب و دفاع مقدس قابل مصادره و سهم بندی نیست. همه اعضا و پیکره جامعه را تشکیل می دهند و به همان نسبت در آن دخیل و محترم هستند.

اشتباهات خود را بپذیریم و از مردم عذرخواهی کنیم. اگر به هر دلیلی خطایی از ما سر زد عذرخواهی کنیم و مسیر اعتدال را طی کنیم. قرآن کسانی را که با غرور و تبختر در زمین راه می روند نکوهش کرده است و اینها الزاماً غرور شخصی نیست و می تواند در زمینه جریانات و جایگاههای سیاسی نیز مصداق پیدا کند.

برای جبران اشتباهات از اصول اساسی نظام هزینه نکنیم. اگر رزمندگان اسلامی در دوران دفاع مقدس آن حماسه ها را آفریدند احساس می کردند که همه با هم هستیم و همه صادق هستیم و هرکس هر کاری و اقدامی انجام می دهد در جهت پیشبرد اهداف نظام است. فضای معنوی جامعه الزاماً با جنگ شکل نمی گیرد و فضای جامعه در هر زمان نیازمند تلاش و مجاهدت همه مردم در یک فضای معنوی و مقدس است.

اما و اگرهای بودجه 95 شورای اسلامی برزک


اما و اگرهای بودجه 95 شورای اسلامی برزک

بالاخره با پیگیری بسیار بودجه سال 95 شورای برزک نوشته شد. برخی از دوستان، اعتقادی به تدوین دفترچه بودجه شورا ندارند. همان گونه که در سال های متمادی دوره های قبل چیزی به نام دفترچه بودجه نوشته نشد و آب از آب تکان نخورد. شورای اسلامی یک نهاد قانونی کشور است و موظف به پیروی از شرح وظایف و قوانین می باشد ولی گویا برزک برای خودش قانون جدا دارد و از آن تبعیت می کند. وقتی معضلات و مشکلات برزک ، شورا و شهرداری را آسیب شناسی می کنیم یکی از جدی ترین آن بی توجهی به اصول کارشناسی و تخطی از قوانین است. علاوه بر اینها شفافیت در مسائل مالی بسیاری از مسائل را روشن می کند

بودجه تحقق یافته شورای اسلامی برزک در سال 94 مبلغ 7 میلیون و صد هزارتومان است. این بدان معنی است که شهرداری برای کلیه پیگیری ها و هزینه های انجام شده توسط اعضای شورا در طول یک سال تنها این مبلغ را هزینه کرده است. که بخشی از آن نیز کمک به مجموعه های فرهنگی است.

بارها عرض کرده ام کسی که پا به میدان شورا می گذارد آن هم در شهرهای کوچک مثل برزک به دنبال منافع شخصی نیست ولی آیا عضو شورا برای پیگیری هایی که انجام می دهد روزها و هفته ها وقت می گذارد به اصفهان و تهران می رود و ساعت های با مردم و مسئولین جلسه می گذارد و کارها و امور را پیگیری می کند آیا نباید در قبال حتی هزینه هایی که به صورت شخصی پرداخت کرده است؛ آن را از شورا و شهرداری دریافت نماید؟

آنچه در شوراهای دیگر شهرها به چشم می آید آن است که اعضای شورای اسلامی طبق قانون از حقوق و مزایا برخوردار هستند. بعضی اعضا از طریق رانت هایی که از طریق شورا و شهرداری به دست می آورند به منافعی دست پیدا می کنند و برخی از منافع غیرمستقیم این جایگاه بهره مند می شوند ولی اگر کسی اهل منافع و رانت و از این جور چیزها نباشد و به دنبال خدمت باشد و شورا و شهرداری حداقل های مالی مورد نیاز برای پیگیری این عضو شورا را تأمین نکند آن موقع چه باید کرد؟

گاهی این شائبه قوت می گیرد که بعضی از عزیزان در شهرداری های دیگر شهرها و برخی اعضای شورا در دیگر شوراهای شهرستان سعی می کنند فضای را به لحاظ مادی و معنوی آنچنان بر اعضای فعال تنگ نمایند تا میدان را برای جولان دیگران ترک گفته و فضا را برای یکه تازی آنان باز نماید. دود آتش خاموش چنین اقداماتی به طور مستقیم  به چشم مردمانی خواهد رفت که نجیبانه در انتظار بهبود اوضاع می باشند.

شورا برای این که بتواند موفق عمل کند نیازمند افرادی دلسوز و کارآشنا است. افرادی فرهیخته و اندیشمند که با بلند نظری وقت خود را به تحقیق و پژوهش اختصاص دهند. تصمیم گیری در حوزه شهری باید از قوت کارشناسی و تخصصی برخوردار باشد. نمی توان تصمیم های کلیدی یک شهر را با پر و پوچ و یا شیر و خط انجام داد. باید مطالعه کرد، تحقیق کرد، بررسی کرد ، با افراد کاربلد ارتباط گرفت ، قوانین را زیر و رو کرد و در نهایت موضوعی را پخته نموده تا تصمیم کارشناسی از دل آن بیرون بیاید و همه اینها مستلزم بستری از آرامش و احترام متقابل است. نیازمند همراهی همه مردم است. نیازمند هزینه و سرمایه گذاری است. نیازمند نظرهای بلند است و نتیجه همه اینها ، پختگی طرح ها ، درآمد زایی شهرداری ها و شکوفایی و پیشرفت شهر و ارتقاء خدمات رسانی به مردم می باشد.

 این بدان معنی است که برای تصمیم های مهم باید پول خرج کرد و از دل تصمیم های مهم پول و منافع  در می آید ولی اکنون قضیه عکس این است. برای تصمیم های کلان یک شهر هزینه نمی کنیم ، به فکر خود صرفه جویی می کنیم ، تصمیم ها و اقدامات غیر کارشناسی گرفته می شود و نه تنها مشکلی از مشکل شهر حل نمی کند بلکه هزینه ای بر دیگر هزینه ها تحمیل می گردد که نمونه آن معضل 150 زمین واگذاری شهرداری برزک است که چالش بزرگی بین مردم ، شهرداری و راه و شهرسازی ایجاد نموده است که در فرصت های بعدی مفصل به آن خواهم پرداخت.

برخی از اعضای شورا وقتی شرایط را برای کار و کوشش مساعد نمی بینند جان نکنده را در تن محترم شمرده و به حفظ پرستیژ شورایی اکتفا می نمایند. تنها اشکالی که باقی است حضور در منظر عموم است که آن هم در مجالس ختم و هفت و جشن متجلی می گردد. این روزها هم که به برکت شبکه های اجتماعی با اظهار نظرها عالمانه بیش از گذشته رخ می نماید. و یا فراتر از آن با ریش سفیدی در خرده کارهای عمومی نهایت شوراگری خود را به اثبات می رسانیم.

اکنون بودجه پیشنهادی سال 95 شورای اسلامی برزک به مبلغ 40 میلیون تومان مصوب و به فرمانداری و استانداری ارسال گردید. بودجه به گونه ای تدوین شده است که برای پیگیری امور و تحقیق و پژوهش و توجه به دغدغه های کارشناسی امور قائل به اعتبار است ولی آیا عزیزان همراه و شهرداری محترم نیز نسبت به تحقق آن اهتمام خواهد نمود؟

در هر صورت حدود سه سال عمر شورا با هر شرایطی گذشت. توفیق اگر قابل خدمت باشیم بزرگ ترین ره آورد این سفر سخت و سنگین است. همه ی تلاش خود را به کار گرفتیم ولی با این وجود کار کرده ای و قابل ارائه ای  در کارنامه عمل نداریم ، آنچه هست همه کوتاهی و قصور است. به هر تقدیر با همه ی ناقابلی با نیت صادقانه و خالصانه پا به  این میدان پرفراز و نشیب گذاشته ایم . به خدا امید داریم که مردم و همشهریان گرانقدر کوتاهی ها را به بزرگی خود بر ما ببخشایند.

فرهنگ انتظار / امر بر ما مشتبه شده است

فرهنگ انتظار

امر بر ما مشتبه شده است

آدم وقتی منتظر کسی یا چیزی هست؛ انتظار در حالات و رفتار وی هویداست. رنگ رخساره، التهاب وجود، آهنگ صدا و شعاع نگاه همه جار می زند که چیزی می خواهد ، در انتظار کسی هست و شرایط موجود ، جور دلش نیست. مثل سیر و سرکه می جوشد و می خروشد ، لحظه ای آرام و قرار ندارد. فکرش هزار راه می رود و بر می گردد. خواب به چشم نمی آید و زمین و زمان را بر هم می بافد تا مقصود را دریابد. هر چه نگاه می کند آن می بیند که می خواهد، هرچه می خواند آن می خواند که می خواهد. هرچه می گوید آن می گوید که می خواهد و دنیا را آن گونه تفسیر و توضیح می دهد که آن دست یافتنی شود ولی آیا این روزها و برای من و شما اندکی «انتظار» در انبوه حوائج و درخواست های ریز و درشت ما جایی باز کرده است؟

چگونه ممکن است منتظر باشیم و آسیب های گوناگون، ما را و جامعه ما را و شهر ما را احاطه کرده باشد. قطع و یقین منتظران واقعی انسان های بی تفاوت نیستند. انسان های خود مشغول و منفعل نیستد. انسان های بی توجه به حق و باطل نیستند. انسان های ظاهر نما و ظاهر فریب نیستند. 

نیمه شعبان روز مقدسی است. روح افزای فرهنگ انتظار است. فرهنگی که ظهور منجی عالم بشریت را مژده داده و مجاهدت در راه گسترش عدالت را جان تازه ای می بخشد ولی این روزها امر بر ما مشتبه شده است نیمه شعبان با جشن و خیابان گردی و آذین بندی و پختن آش رشته و توزیع نقل و نبات مترادف گردیده است و بس.

برای توضیح بیشتر از کلام حضرت آیت الله نمازی امام جمعه محترم کاشان کمک می گیرم . ایشان در این خصوص مطالبی در خطبه های نماز جمعه عنوان نمودند. «به برادران و خواهران توصیه می‌کنم شب نیمه شعبان را به گشت و گذار در خیابان‌ها صرف نکنند. چراغانی و تولید مجسمه و نقاشی سرگرمی کاذب است. متأسفانه این کارها در بعضی از شهرها و در سطح خیابان‌ها انجام می‌شود که به هیچ دردی نمی‌خورد. نباید وقتمان را بیهوده تلف کنیم . امام علیه‌السلام فرمود شب نیمه شعبان بعد از شب قدر از بهترین‌ شب‌های سال است و شایسته است تا با احیا سپری شود. در سحرگاه چنین شبی در سال 255 قمری بقیه‌الله اعظم قدم پا به عرصه گیتی نهاد و عالم هستی را به نور جلال و جمالش منور ساخت و یکی از اعمال شب و روز نیمه شعبان زیارت امام حسین علیه السلام است. نماز جمعه 2 تیرماه 1391»