فرماندار بومی ؛ تلاش های دیروز ، انتظارات امروز

 

پورتال خبری کاشان

«استاندار گفت: کاشان چه خبر است؟ گفتم مردم سه درخواست دارند. نخست آب است، فرماندار بومی می خواهند و سومین مطالبه مردم برای تأسیس استان کاشان است.»

اینها بخشی از سخنان ‹‹ علیرضا جوادی›› فرماندار سابق کاشان در مراسم تکریم و معارفه فرماندار و در حضور دکتر زرگرپور استاندار اصفهان بود که در سالن آمفی تأتر دانشگاه علوم پزشکی کاشان مطرح شد.
 
انتخاب سی و یک امین فرماندار کاشان از ابتدا و چهاردهمین بعد از انقلاب به همین راحتی ها هم نبود. کاشان و به خصوص مطبوعات مکتوب و مجازی سالی پرفراز و نشیب پشت سر گذاشت تا فرماندار بومی و مورد علاقه خود را در جایگاه فرمانداری ویژه شهرستان به نظاره بنشیند.
 
یادداشت نویسان عرصه رسانه پیش قراولان مطالبات مردمی بودند که تحقق فرماندار بومی را به عنوان نمادی از توجه استان نشینان به درخواست های به حق تلقی کرده و بر آن پا می فشردند و محاسن آن را یکی یکی بر می شمردند.
 
این اقدام و پیگیری هرچند دیرهنگام در میدان سیاست کاشان رخ نمود ولی ضرورت داشت تا به عنوان اولین درس از مردمان استان مشق درخواست مطالبات را تا تحقق آن تمرین کنیم.
 
* درخواست های مردم از فرماندار که در رسانه ها منعکس شد 

درخواست های مردمی را می توان در خلال یادداشت هایی دید که در آن مقطع زمانی در رسانه های کاشان منتشر شد و به عنوان برگی از تاریخ این خطه ماندگار گشت.
 
 با مروری گذرا در می یابیم سرفصل مطالبات مردمی از فرماندار وی‍ژه شهرستان کاشان عبارت بود از : بی‌توجهی به سهم خواهی افراد و گروه‌ها ، احترام به ذخایر معنوی شهرستان ، توجه به نظرات نماینده مردم در تصمیم گیری کلان شهرستان، توجه به حل بحران بی‌آبی منطقه ، حمایت از پروژه‌هایی که به منظور تسهیل ترافیک شهری تعریف می گردد و توجه و نگرش نو به گردشگری کاشان
 
موضوع با اهمیت دیگری که در آن برهه زمانی مطرح و برجسته گردید موضوع کشاورزی شهرستان بود. و این گونه عنوان شد که «تکلیف خود را با کشاورزی کاشان مشخص کنیم» و گفته شد: «بسیار گفته شده است که کاشان از بی‌آبی در رنج است. همایش‌های ریز و درشت بحران آب برگزار می‌گردد. میلیارد‌ها تومان صرف انتقال آب از دوردست به منطقه می‌شود ولی در جهت مخالف آن مسئولانی در حوزه کشاورزی منصوب می‌شوند که در معیت فرماندار ستاد توسعه کشاورزی تشکیل می‌دهد.
 
متولیان آب، اساتید دانشگاه و صاحب نظران در طول سال فریاد می‌زنند که برداشت ثانیه‌ای ۱۳هزار لیتر از منابع زیرزمینی در دشت کاشان و هدر دادن پای محصولاتی که توجیه اقتصادی ندارد کاری بس عبث و نادرست است ولی چنانچه فرماندار معتقد به این امر نباشد تمام این اظهارات در حد حرف می‌ماند و بس.
 
* انتخاب فرماندار بومی به عنوان چاره مشکلات مطرح شد
مرور بخش دیگری از یادداشت ها و مطالب منتشر شده در آن برهه گذار بازگو کننده آن است که تأکید بر انتخاب فرماندار بومی نه از جهت منیت های خودخواهانه است بلکه ضرورت ها ایجاب می کند که بر این درخواست پای فشاریم. توجه شما را به بخشی از این استدلال که در تاریخ فروردین ماه 93 در رسانه های کاشان منتشر شده است جلب می کنیم:
 
‹‹ اگر به کرات گفته می‌شود که کاشانی‌ها فرماندار بومی می‌خواهند نه از سر این است که آرزو به دل باشند تا فرمانداری از شهر خودشان بر این جایگاه تکیه زند بلکه معتقدند کسی که اهل کاشان باشد قطعاً با موارد فوق الذکر به خوبی آشنا بوده و در تصمیم گیری ها،‌ مصالح شهر را بر اساس آن مورد توجه قرار خواهد داد.››
 
اکنون که آرزوی مردم کاشان با انتخاب فرماندار بومی، متخصص و پرانرژی برآورده شده است فرصتی با ارزش در اختیار مردم کاشان قرار گرفته است تا مشکلات بزرگ را یکی یکی با محوریت فرماندار بومی حل و رفع نموده و کاشان بزرگ را در فکر ، اندیشه و عمل محقق سازند.
 
* تأکید صدرائیه بر همگرایی و هم افزایی همه قابلیت ها
صدرائیه در حالی که هنوز مدیرعاملی آبفای سیستان و بلوچستان را در اختیار داشت و تکلیف فرمانداری کاشان مشخص نشده بود  در گفتگوی با پورتال خبری کاشان به مشکلات و موانع توسعه کاشان اشاره کرده و می گوید: تنها راه پیشرفت روزافزون کاشان تحقق همگرایی و همدلی همه افرادی است که به نوعی قدرت تأثیرگذاری دارند.
 
 وی با تأکید بر اینکه مهم نیست چه افرادی در جایگاه مدیریت شهری قرار می‌گیرند تأکید می کند: مهم آن است وقتی شخصی حاضر به پذیرش مسئولیت شد همه گروه‌ها و افراد پشت سر او قرار گرفته و باعث شتاب دادن به قطار توسعه و پیشرفت آن شهر می شوند.
 
صدرائیه می داند که برای این که بتواند در اتوبان بزرگ توسعه و پیشرفت کاشان پیشتازی کند ضروری است تا از کوچه آشتی کنان بگذرد. کوچه ای که می بایست در آن منیت ها قربانی گشته و فکرهای کوچک و سلیقه ها به کناری نهاده شده و قابلیت های مردم و منطقه برای اهداف بزرگ و کلان جمع گردد.
 
برگزاری اولین نشست تخصصی چالش های و فرصت های سرمایه گذاری در کاشان جدای از نقاط ضعفی و اشکالاتی که بر آن وارد است می توان به عنوان نقطه شروع این تفکر دانست. اقدامی که به اعتقاد بسیاری از صاحب نظران برای اولین بار در پیوندی مبارک بین مدیریت شهری، مراکز علمی و صاحبان صنایع کلید خورد و پیوند مبارکی در این خصوص است و چنانچه به درستی هدایت گردد می تواند منشأ اثرو برکت بسیار برای منطقه و کاشان بزرگ گردد.
 
* نگاه عمیق تر به حوزه آب و کشاورزی
صدرائیه قطعاً دغدغه های خود را در حوزه آب و کشاورزی به دست فراموشی نداده است. حوزه ای که به عنوان جدی ترین مطالبه مردم و مسئولان در دوره های گذشته و حال مورد توجه قرار گرفته و به عنوان پاشنه آشیل منطقه مطرح شده است.
 
دغدغه آب فراتر از شهرستان و منطقه است. با مرور کارنامه استان نیز چنین تأکید از سوی رئیس جمهور به استاندار محترم دیده می شود. گفته می شود روحانی تنها دو مأموریت جدی به زرگرپور استاندار اصفهان می دهد. «در استان اصفهان مشکل آب و گردشگری را حل کنید.» و به همین نسبت کاشان در این دو حوزه نیازمند تدبیر و برنامه ریزی مناسب و جدی است.
 
صدرائیه در زمان تصدی مسئولیت مدیرعاملی آبفای کاشان در تاریخ خردادماه 90 این موضوع را به این صورت با یکی از رسانه های مکتوب منطقه مطرح می کند: « اخیراً در فرمانداری کاشان بحث شورای عالی آب را پیشنهاد داد ه ایم. حتی چارت سازمانی آن را تعریف کرد ه ایم. که متشکل از همه نهادهای شهرستان به ویژه جهاد کشاورزی، محیط زیست و امور آب و دادگستری است.
 
برگزاری این شورا جزو الزامات شهرستان کاشان و آران و بیدگل است. متأسفانه تا الان جای آن خالی بوده است. مجموعه فرمانداری از این پیشنهاد استقبال کرد ه اند.
 
اکنون بیش از سه سال از «طرح موضوع شورای عالی آب» می گذرد. نه شورای عالی آبی تشکیل شده است و نه افت آب در منابع زیرزمینی متوقف گشته است ولی در سطح مدیریت ارشد شهرستان تحولی جدی اتفاق افتاده و فردی که خود متخصص این حوزه است سکانداری مدیریت ارشد شهرستان را در دست گرفته است.
 
صدرائیه در بخش دیگری از مصاحبه خود می گوید: « شورای عالی آب شهرستان می بایست روی این موضوع کار کند که آیا واقعاً این ضرورت دارد که کشاورزی شهرستان را توسعه بدهیم یا خیر. من به تنهایی نمی توانم تصمیم بگیرم. «شرایط » تصمیم گیرنده است. توسعه پایدار معنی دارد. یعنی به گونه ای برنامه ریزی کنیم که آیندگان از این کاری که می کنیم بهره ببرند.
 
به جرأت می توان گفت نگاه آیندگان به دستان کسانی است که می دانند و می توانند. پس باید منتظر ماند تا چه خواهند کرد و می بایست با تمام امکانات در حمایت آنان اهتمام نمود.