خیابان عمو اوغلی

یادداشت

اندر حکمت نام‌گذاری معابر

تولد دختر دایی باقسوره در برزک
د. س. خ

روزگار نه چندان دور عضو کمیتة نامگذاری معابر بودم و گاهی شاید ماهی یکبار جلسه‌ای تشکیل می‌شد و اعضای کمیته که گاهی به ده نفر هم می‌رسیدند برای خیابان‌ها و معابر روستای برزک که اخیراً شهر شده است، پیشنهادهایی می‌دادند، بنابر اصرار بعضی دوستان و مسئولان، از آن جا که تخصص اینجانب در واژه‌شناسی و زبان و ادبیات است، غالباً پیشنهادهای حقیر در رأی‌گیری‌ پذیرفته می‌شد و هنوز هم بعضی از این اسامی برای معابر وجود دارد. بگذریم به دلایل خاص که جای طرح آن اینجا نیست، بنده شاید دو سالی است که دیگر در جلسات نام‌گذاری حاضر نشدم و نمی‌دانم سرنوشت نام‌گذاری‌ها به کجا انجامید. به هر حال در روزهای اخیر در شورا و شهرداری برزک بحث‌هایی پیش آمد که مجبور شدم این چند خط را نوشته و به برزکی‌های بزرگوار تقدیم کنم.
ماجرا از این قرار است که در همان سال‌های یاد شده طرح‌هایی برای آزادسازی یا تعریض معابر در دست بود که کم و زیاد انجام شد و از جمله طرح تعریض و آزادسازی جادة سعدآباد است که تقریباً از اوایل انقلاب اسلامی تاکنون مطرح بوده و در همان سال‌های اوایل انقلاب گروهی از مهندسان محترم عمران که استاد دانشگاه هستند اقدام به نقشه‌برداری کردند و طرحی خوب و مناسب ارائه دادند. امّا کار اجرایی و عملیاتی همچنان به تعویق افتاد تا در چند سالة اخیر دوباره کمیته‌ای تشکیل شد که در دور اوّل آن بنده نیز عضو هیأت امنای آزادسازی بودم، در چند جلسه نیز شرکت کردم و نتایجی هم داشت. اما اینجا هم مثل شورای نام‌گذاری دوباره تعطیل شد. به هر حال نام خیابان آغاز این راه را در جلسه‌های یاد شده «زاینده‌رود» گذاشتیم که ظاهراً مردم هم پسندیده‌اند.
در یکی دو سال اخیر دوباره شهردار محترم و مسئولان شورا به فکر انجام آن کار قدیمی افتاده‌اند و کارها هم پیشرفت رضایت‌بخشی داشته است. به نظر می‌رسد تقریباً 30 درصد کار باقی مانده است تا این طرح سی‌ ساله به انجام برسد. اما در یکی دو ماه اخیر، بعضی از ساکنان این خیابان بنای لجبازی را با مردم و مسئولان گذاشته‌اند و ظاهراً با توافق‌های ضمنی و پنهانی و خودمانی به بعضی از این ساکنان چراغ سبزی نشان داده‌اند تا از عقب نشینی املاک و زمین‌های خود صرف‌نظر کنند و یک طرح بزرگ و ارزشمند را متوقف نمایند. چنانچه یک مورد خاص آن اخیراً به جار و جنجال‌هایی آشکار انجامید که سرانجام بعد از چندین جلسة آشکار و پنهان، شهردار محترم و رئیس محترم شورای شهر مجوز بازسازی یک خانه‌ای را که درست وسط راه است داده است و بر این حکم خلافِ قانون پافشاری هم کردند و اجرا نمودند. لذا با دیدن این اوضاع و احوال به نظر حقیر رسید که سال‌ها پیش شاید در حدود 50 سال پیش در شهر تاریخی کاشان برای آزادسازی یک خیابان اصلی در مرکز شهر، چنین ماجرایی پیش آمد.
خیابان شهید بهشتی کنونی از چهارراه پنجه‌شاه تا فلکة معلم، که با اعمالِ نفوذ شهردار وقت و بعضی از مسئولان در زمان شاه به صورت کج و معوج و پرپیچ و خم تأسیس شد و مردم منطقه که دستشان به جایی بند نبود و به هرجا مراجعه کردند، کسی پاسخگو نبود. تا این که سرانجام بعضی رندان و ظریفان شهر، نام «باقسوره» را که البته با املاهای مختلف نوشته می‌شود روی این خیابان گذاشتند و هنوز هم بعد از 50 سال کم و بیش همة مردم این نام و وجه تسمیة آن را می‌شناسند.
اکنون حقیر به نظرم رسید که برای خیابان زاینده‌رود از این دیدگاهِ طنزی، نامی بیابم تا آیندگانی که سال‌های سال گرفتار تنگی راه و کجی جاده خواهند بود، لااقل دلشان را به این نام خوش کنند و دست کم از کاشانی‌های سال‌های قبل از انقلاب کم نیاورده باشند. بنابراین اکنون بنا بر، بند و بست‌هایی که انجام شده است و افراد فامیل و هم فکری که اقدام به چنین کاری کرده‌اند چند نام به نظرم رسید، تا آن‌ها را پیشنهاد کنم و ان‌شاءالله در کمیته نام‌گذاری مردمی و در ذهن مردم به صورت غیررسمی جا بیفتد. بدین لحاظ از آنجا که افراد ذی‌‌نفع در این کار خلافِ قانون نسبت‌های فامیلی متعددی با صاحب ملک دارند این نام‌ها پیشنهاد می‌شود و از برزکی‌های عزیز درخواست داریم با خواندن آن، بهترین نام را انتخاب کرده و به کمیتة نام‌گذاری مردمی شهرداری و شورای شهر ارسال کنند تا در ذهن‌های مردم برای همیشه ثبت و ضبط گردد:
1- خیابان عمو اوغلی (به جهت داشتن نسبت دامادی صاحب ملک با رئیس محترم شورای شهر)
2- خیابان پسرعمّه یا دختر دایی (به جهت داشتن نسبت فامیلی یکی از اعضای محترم شورای اسلامی شهر با صاحب ملک)
3- خیابان دایی جون (به جهت داشتن نسبت فامیلی رئیس محترم شورای شهر با صاحب ملک)
4- خیابان بچّه دایی (به جهت داشتن نسبت فامیلی شهردار محترم با صاحب ملک)
5- و هم چنین اگر پیشنهاد تازه و جالب دیگری هم ارائه شود، حتماً استقبال خواهد شد. به امید آن روزی که ما هم از شهر کاشان عقب نمانیم و لااقل یک خیابان مثل خیابان «باقسوره» داشته باشیم.

به امید آن روز. پاینده باشید
- یه شهروند دلسوز –
امضا محفوظ است