رواج امامزاده‌سازی در بیدگل

یادداشت

رواج امامزاده‌سازی در بیدگل

برای گرایش جوانان به دین نیازی به این ساختمان‌سازی‌های بی‌ثمر نیست

ـ علیرضا توحیدی‌ـ

این روزها مهمترین  اتفاق فرهنگی – مذهبی بیدگل نه به دست یک هنرمند ، نویسنده ، روحانی ، شاعر ،  ورزشکار و یا مسئول  که  به قدرت بازوی یک جرثقیل در حال انجام است. . یک گنبد بزرگ توسط یک جرثقیل بزرگ روی ستونهای ساختمان  امامزاده قاسم قرار گرفت.

امامزاده سازی در یکی – دو دهه ی اخیر در بیدگل رواج یافته است. - پیش از این ساخت حسینیه و علامتهای بزرگ رواج داشت.- داستان امامزاده سازی  با سوگواری برای یک بقعه شروع می شود. چند نفری جمع می شوند و نوحه سرایی می کنند که این امامزاده چه شان و مقامی دارد و باید آن را از غربت درآورد. – بی آنکه راجع به زندگی آن امامزاده دو سطر مطلب بدانند و یا وجود داشته باشد.-  بعد تعدادی حرف بزرگ زده می شود. گلدسته ای می سازیم به چه درازی ، گنبدی به چه بزرگی . بعد به یکی مراجعه می کنند و می گویند مهندس می خواهیم نقشه ای بکشی به چه عظمت.  او هم بی آنکه بپرسد چه قدر بودجه دارید ، قرار است این فضاها  چه کاربردی داشته باشد چند نفر از آن استفاده کنند و آیا در 4 سویش فضاهایی مثل حسینیه و مسجد وجود دارد یک نقشه ی بزرگ می کشد. هیات امنای امامزاده ساخت آن امامزاده ی بزرگ را شروع می کنند. اما معمولاً اجرای این نقشه ها آن قدر پرهزینه است که با یک سال و دو سال و ده سال و بیست سال تمام نمی شود. پولها و سیمانها و آهنها و آدمهای زیادی تلف می شوند تا بنایی نیمه کاره تحویل نسلی دیگر شود. نسلی که نیازی به اینهمه بنای مشابه ندارد. توی بیدگل به هفت امامزاده ، امامزاده هاشم و شاهزاده قاسم سر بزنید. بپرسید تا کنون چند هزینه شده تاکنون از فضاهای آن چه استفاده ای شده و در صورت تکمیل چند روز سال و چه استفاده ای از آن خواهد شد.  برای هفت امامزاده حسینیه و مسجد بزرگی طراحی و در حال ساخت است. اما مسجد امام رضا ، مسجد صاحب الزمان و حسینیه سلمقان به آن چسبیده است. و هیچ نیازی به این همه هزینه کردن نیست.

از ساختمانهای حسینیه ها و زیارتگاه های بیدگل چه قدر استفاده می شود. در  شاهزاده هادی و شاهزاده هاشم و مسجد صاحب الزمان -  جاده ی قدیم – و بسیاری از مساجد و حسینیه ها  چه برنامه ی فرهنگی و مذهبی اجرا می شود؟! که حالا نیاز به فضایی جدید احساس شود. شاهزاده هادی در مرکز شهر است و بین 2 خیابان اصلی قرار دارد. آرامگاه بزرگان ، سرداران و شهدای با عظمتی در آن قرار دارد.  پارکینگ و فضاهای خوبی دارد. اما  در این امامزاده چه برنامه های فرهنگی و مذهبی اجرا می شود.

برای گرایش جوانان به دین نیازی به این ساختمان سازی های بی ثمر نیست. باید به سراغ آینده سازان رفت و امکاناتی برای رشد و بالندگی علمی و معنوی آنها فراهم کرد. برای ساخت جوانانی دیندار باید به مدرسه رفت و به کودکانی که سوره های قران را از حفظ می کنند جایزه داد . باید به مسجد رفت و یک دانه شکلات به طفلی داد که برای نماز به مسجد آمده است. باید کتابخانه ی مدارس و مساجد سرشار از کتابهای نو و خواندنی باشد. برای دیندار کردن مردم نه نیازی به گلدسته ی دراز است که از راوند دیده شود و نه  بزرگترین گنبد خاورمیانه. این کارها  معجونی از ریا و ریاست و چشم هم چشمی  است.

اگر فردی 15سال قبل از بیدگل بیرون و اکنون بازگردد مهمترین ساختمانهایی که ساخته شده تعدادی گنبد و گلدسته و البته 2 مدرسه ی زیبای ابریشم چی است. اما استفاده هایی که از این 2 مدرسه می شود را با گلدسته و گنبدها مقایسه کنید. دانش آموزی که سالهای قبل در مدرسه ای مخروبه مثل کاشانچی و 22 بهمن درس می خواند اکنون در فضایی شاداب و پرطراوت یعنی مدارس ابریشم چی درس می خواند.. اما شگفت اینکه ما به جای آنکه به سمت افکار بلند ابریشم چی برویم و در ساخت فضاهای بافایده مثل مدرسه یا کتابخانه ، دانشگاه یا ورزشگاه قدم برداریم او را به سمت خود آورده ایم از او هم یک خیر گنبد ساز می سازیم.

تیتر: تارنمای گفت و گو

منبع: وبلاگ شخصی نویسنده