از بن بست جغرافیایی تا بن بست فرهنگی

یادداشت

از بن بست جغرافیایی تا بن بست فرهنگی

سمیه رمضانی

آران و بیدگل بن بست است. از یک طرف به کاشان راه دارد و از سه طرف به کویر.
 مردمان این دیار به لطف خدا از وضعیت مالی مناسبی(در مقایسه با سایر شهرستانهای کشور) برخوردارند.
آران و بیدگلی ها به دلیل قرار گرفتن در مرکز کشور و نزدیکی به کاشان،  با تکنولوژی های جدید، مدهای جدید و به طور کلی مظاهر دنیای مدرن و... تا حد زیادی آشنا هستند. از ماهواره و موبایل گرفته تا اتومبیل های آخرین سیستم و خانه های مجلل و ...
آران و بیدگلی ها در ظاهر به شدت مذهبی هستند و تعداد جلسات مذهبی در این شهر از تمام شهرهای ایران بیشتر است.(به نسبت جمعیت)
آران و بیدگل فضای فرهنگی ندارد.
آران و بیدگل به غیر از یکی دو پارک که در چند سال اخیر احداث شده است فضای خانوادگی ندارد.
امامزاده ها و دشت های خارج از شهر در آران و بیدگل، جور نبود اماکن فرهنگی و خانوادگی را به دوش می کشند.
آمار طلاق و خودکشی در آران و بیدگل طی سال های اخیر بسیار افزایش یافته است.
آران و بیدگل نشریه محلی ندارد.
ورزش های پر طرفدار و گروهی مثل فوتبال و والیبال و بسکتبال و... در آران وبیدگل جایگاهی ندارند و بدنسازی رشته غالب جوانان شهر است.
شادی جمعی اصلی جوانان شهر، دور افتخار زدن با موتور پس از بردهای سرخابی است.
آران و بیدگل جامعه ای در حال گذار و به شدت دچار تناقض فرهنگی است. از یکسو می داند و می خواهد و از سویی نمی تواند و ندارد.
باید فکری کرد.
در آمدن از بن بست جغرافیایی یکی از راه حل هاست. تبادل فرهنگی مسلما به بازتر شدن دید مردمان این خطه کمک خواهد کرد و البته بایستی ظرفیت این دید باز را داشته باشیم.
 چرا که مانند هر چیز جدیدی اگر فرهنگ درست پذیرش آن را نداشته باشیم دردسرهایمان دو چندان خواهد شد. 

منبع: وبلاگ مردم شناسی

http://mardomshenasi89.blogfa.com/