شماره ۲۵ ماهنامه بهشت

شماره ۲۵ ماهنامه بهشت پنهان برای چاپ به قم ارسال شد. در این شماره که با تاخیر روبرو شد تلاش شده است قدمی هرچند کوچک در ارتقا آن برداشته شود.  

نگاه حقیر به مطبوعه کاملا یک نگاه حرفه ای است. هیچ بغض و کینه ای در خود احساس نمی کنم و یا هیچ تمایل به مقام و پستی ندارم و یا از هیچ رانتی تغذیه نمی شوم که این کار بهانه‌ای برای آن باشد بلکه فقط و فقط به عنوان یک حرفه به آن نگاه می کنم.  و صد البته اصولی نیز بر آن حاکم است.

تفکر ارزشی می گوید یک نفر مساوی است با یک ملت و یا به تعبیری دیگر اگر نشریه بتواند روی یک نفر اثر بگذارد کافی است. و تفکر دیگری در مقابل آن قد علم می کند و آن این که تیراژ نشان دهنده مقبولیت کار است. 

حقیر به هر دو اعتقاد دارم. هم تفکر ارزشی که بر اساس آن تلاش داریم تا صفحاتی اثرگذار تقدیم جامعه محلی کنیم و هم این که تیراژ نشان از نمره کار مطبوعاتی ما دارد. به نظر می رسد که در طول این ۲۵ شماره اینگونه بوده‌ایم.  

آنچه من را بیشتر در این فضا نگاه داشته است اثر گذاری یک نشریه است. اثرگذاری استفاده از تفکر جمعی برای پیشبرد یک هدف معین. و این زمانی اتفاق می‌افتد که مخاطب روزافزون باشد. و تفکر ارزشی و نگاه به تیراژ در یک ارتباط تنگاتنگ قرار دارد. 

این موضوع وقتی قابل درک است که آن را با تمام وجود لمس کرده باشیم. اولین لمس من از استفاده از اهرم افکار جمعی به زمان دانشگاه بر می‌گردد. یعنی سال ۷۶ که توانستیم با یک کار گروهی و سازماندهی شده مقابل یک تصمیم غلط(به نظر دانشجویان) ایستادگی کنیم.  این ایستادگی باعث شد که یک قانون ابلاغی از وزارتخانه به حالت تعلیق درآید. 

من فکر می کنم در جزء جزء ارکان هر حکومتی نیز اشکال‌هایی وجود دارد. مطبوعات می‌تواند با یک کار تخصصی و حرفه ای و با استفاده از ابزار فشار افکار عمومی کارها را به طرف درستی سوق دهد. 

البته بسیاری از کارها و حرف ها گفتنی نیست. باید در بطن کار قرار گرفت تا آن را درک کرد. دانش و تجربه که بر بستری از صداقت قرار گرفته باشد می‌تواند راهگشا باشد. 

نقدپذیری موضوع مهمی است که اگر فراتر از شعار به آن توجه شود فاکتور مهمی در پیشرفت یک مجموعه است. 

و از همه این ها مهمتر آن است که نشریه بداند چه می‌خواهد و در کجا ایستاده است. به عبارتی دیگر اول خود را شناخته باشد و خواسته های خود را بداند و بعد به شناسایی دیگران بپردازد.   

در پایان وظیفه خود می‌دانم از تک‌تک عزیزان که با نشریه خود همکاری داشتند تشکر و قدردانی نمایم.