چوب دو سر نجس

شماره ۲۰ نشریه بهشت پنهان پر بازخوردترین شماره این نشریه بود. و امیدوارم این روند همچنان ادامه داشته باشد. 

به نظر من بازخورد بیشتر نشان از پیشرفت کار دارد. و این باعث خوشحالی حقیر است. هرچند از صد بازخورد یکی ناز و نوازش باشد. در هر صورت خودمان را با همه جورش وفق داده‌ایم. 

یکی از موارد جالب پیغامی بود از ما بهترون (از اونا که خیلی از ما بهتر هستند و دست بهشون نمیرسه مگه در حالت‌های خاص) نسبت به مطالب یکی از نویسندگان که، دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را. مطالب حضرت دوست را نگاه کنیم یا اسامی مسئولین را 

در جمعی که با دوستان گفتگو داشتیم در این ارتباط صحبت شد و حظ وافر بردیم. هرچند به قول یکی از بچه‌ها چوب دو سر نجس شدیم ولی به حالش (حال کردن موضوع) می‌ارزد. 

مطالب شماره بیست با کمترین دخل و تصرف به تایید سردبیر محترم و مدیر مسئول عزیز رسید. تنها یک حذف و یک تغییر داشتیم. حذف یک خبر سیاسی (حاجی «وزیر اسبق آموزش و پرورش» آزاد شد) و تغییر تیتر «ویونا و جشن‌هایش» به «ویونا و آیین‌هایش»  

اما آن طرف سکه را نیز ببینیم. افرادی که همه چیز را سیاه یا سفید می‌بینند هرچه فضا برای ارائه نظراتشان فراهم نشود از یک طرف دنیا را سیاه‌تر می‌بینند و از طرف دیگر به اهمیت بیش از پیش خود واقف می‌شوند. و متوجه می‌شوند، چون انسان‌های مهمی هستند، بنابراین اجازه بروز و ظهور نظرات به آنان داده نمی‌شود. 

در کنجی نشسته و شروع به بافتن تئوری می‌کنند. حاصل ۳۰ سال مطالعه و گوشه نشینی نظریات مهمی می‌شود و سی سال بقیه صرف رد کردن آن. نتیجه ذوق و تمرین و ممارست آنان موجودی خلق می‌شود که انگشت به دهان به نظاره آن می‌نشینی و در فرآیند رد هم به همین گونه. نمونه های آن را در منتظری و سروش می‌بینیم.