قدمی بردارم هرچند کوچک

یک تاخیر طولانی داشته ام که یکی از علت های آن نقل مکان از برزک به کاشان بود. وقت زیادی از من اواخر شهریور و اوایل مهرماه به اسباب کشی اختصاص پیدا کرد. 

سکونت من بدون یک کار مشخص در برزک پنج سال و دو ماه به طول کشید. و فواید بسیاری برای خودم داشت. قصد دارم به مرور نتایج آن را روی وبلاگ منتشر کنم. 

از این زاویه به خودم می بالم که مانند خارجی ها کارهایم را می توان در دسترس همگان قرار دهم و به معنی واقعی کلمه برای جوابگویی به افکار عمومی ارزش قائلم هرچند افکار عمومی در کشورهای عقب افتاده یک حالت بی تفاوتی دارد. 

اما در ارتباط با کارهایی که در طول این دو سه هفته انجام دادم حرف بسیار است. 

از رایزنی هایی که صورت گرفته تا اقدامات عملی که در این فرصت یک نمونه آن را عرض می کنم. 

اینترنتی که با هزار زحمت برای برزک فراهم شد هرچند کار مجموعه ای که خودم در آن فعال بودم بسیار آسان ساخت اما با اقبال و توجهی از طرف مسئولین مواجه نشد. 

از کم لطفی بعضی از دوستان نیز گله ای ندارم . 

هزینه های زیاد و وقت بسیار صرف کردم تا اطلاعاتی راجع به اینترنت در شرایط برزک به دست آورم و حاضر شدم برای مجموعه هایی که نیاز داشتند به صورت رایگان در اختیارشان بگذارم از غرور و لجاجت توجهی نکردند. 

اما در کاشان وضع به گونه ای دیگر است. 

در عرض یک هفته بهترین اینترنت با سرعت مناسب و قیمت پایین به صورت دائم در منزل فراهم شد و مرا قادر می سازد دائم با دوستان خوبم در ارتباط باشم. 

قدم اول شهرنشینی و خوش نشینی شروع شد. به برزک سر می زنم دوستان مسئول مرا می بینند و می گویند «واقعاْ رفتی» و در ظاهر ناراحتی خود را نشان می دهند و صدای خنده ای که در دل می کنند شنیده می شود. 

احساس رضایت از اینکه یک کارگر که می توانست در روستای خودش کارگری کند و با تمام توان وجودش تحمل نشد برایم تعجب برانگیز است. 

برای من هدف مکان خاص نیست و فراتر از آن است و علی رغم ناجوانمردی های زمانه که با من شده است باز احساسی در وجودم می گوید چرا اینگونه است و باز می گوید تلاش کنم تا علت را بفهمم و برای حل آن قدمی بردارم هرچند کوچک