امروز در خدمت دوست عزیزی از نوش آباد بودیم. آقای حسین میرزاجانی نوش آبادی که از طریق مجازی باهم آشنا شدیم و بعد ارتباط تلفنی گرفته و در شماره ۱۲ بهشت پنهان از مطالب ایشان استفاده شد.
آقای میرزاجانی امروز به برزک آمدند و فرصتی شد به اتفاق آقای محمد نعیمی و آقای مجتبی صادقی چندساعتی باهم باشیم و به گفتگو بنشینیم.
فضای مجازی این امکان را فراهم میاورد که ریشه دوست ها بر اساس فکر افراد باشد و لحظه ملاقات، محصول روزها و ماه ها و بلکه سال ها همفکری است که از طریق اینترنت حاصل شده است.
همین هفته قبل بود که به همین طریق با دوستی در بیدگل قرار گذاشتم و به دیدار ایشان شتافتیم.
آقای علیرضا توحیدی بیدگلی که با تعدادی از بروبچه های نشریه به مجموعه فرهنگی بنی طبا رفته و با ایشان دیدار و گفتگویی داشتیم.
وقتی که این دوستان را می بینم خستگی تلاش های شبانه روز در امور فرهنگی از تنم بیرون می رود و انتظار روزی را می کشم که تمام این قابلیت های بالقوه که در جای جای شهر و کشورمان است به فعل در آید و وسیله ای شود برای پیشرفت و آبادانی بیشتر
در تلاشم دوستان در جای جای شهرستان را شناسایی کرده و به دیدارشان برویم و از کمکشان و راهنمایی هایشان استفاده کرده و به تعامل بیشتر به جلو حرکت کنیم.
شهر زیر زمینی(اویی)که در زیر بافت شهر نوش آباد بصورت دست کن ایجاد شده و چندین هزار متر وسعت دارد از عمق 4متری تا عمق 18متری زمین فضاهای متعددی از جمله اطاق راهرو و چاهها و کانالهای زیادی برای در امان ماندن از دست اشرار کنده شده است.این معماری بی نظیر با این شکل ساختاری در جهان منحصر به فرد بوده و تاکنون با توجه به آثار به دست آمده در کاوش های باستان شناسی قدمت آن به قبل از اسلام بر می گردد که در دوره های مختلف تاریخی کاربرد نظامی و دفاعی داشته است.این مجموعه به لحاظ سیستم دفاعی و پناهگاهی آن تا سال 1381 هیچ اطلاعات مستندی از آن در دست نبود و به دخمه های اسرار آمیز شهرت داشت.