ادامه زندگی

یادم می آید چند ماه پیش که مسئولین استان اصفهان به برزک آمده بودند تا کلنگ سد را استاندار به زمین بزند، در حاشیه مراسم به سراغ رئیس میراث رفتیم و ایشون داشت برای چند نفر صحبت می کرد و یکی از حرفهایی که ایشان زد این بود: 

«ساختن سرویس بهداشتی کاری ندارد. آنچه مهم است نگهداری آن که موردهای زیادی بوده است که به مشکل خورده ایم.»  

بلاتشبیه این که یک سرویس بهداشتی است حالا برو سراغ پروژه هایی که با انسان سروکار دارد. بی خود نیست که ما ها با ساختن یک مکان راحتتر کنار می آییم تا یک مجموعه با کادر نیروی انسانی  

به عنوان مثال وقتی صحبت بیمارستان می شود به فکر ساختمان آن می افتیم و به دنبال خیر یا حسینیه و مسجد و ساخت مدرسه ولی کار به توش نداریم که چی از آن بیرون می آید.

آنچه کار را خیلی مشکل می کنم کار با نیروی انسانی است که به قول دکتر ناصح که یک روز برای مداوای مادرخانم خدمتشان رفته بودیم می گفت فرآورده های جمهوری اسلامی هستند. 

به زبان دیگر شخصیتی که در این مدارس و این دانشگاهها شکل می گیرد و وارد بازار کار می شود موجود عجیب و غریبی است که بیا و ببین 

بگذریم 

دنبال راهی می گردم که در مواجهه با انسانها با فکرهای متفاوت و بستری از قوانین ضعیف، راهی برای ادامه زندگی بیابم