از نور واهمه دارند و به آسمان سنگ می اندازند

از نور واهمه دارند و به آسمان سنگ می اندازند

شبکه های اجتماعی فرصتی برای گفتگو است ولی افرادی که از نور می ترسند ، همواره هراس دارند تنویر افکار عمومی وضعیت شکننده و لرزان آنان را با مشکل مواجه سازد. از اینرو بی وقفه تلاش می کنند تا با ایجاد فضای تهدید و ارعاب فضای گفتگو را تنگ تر و تنگ تر نموده و صدای منتقد را خاموش کنند.

به محض آن که نفسی هرچند خفیف در شبکه های اجتماعی می پیچد ، مواردی از تبصره و ماده قانونی یادآوری شده و خط و نشان های ناملموس کشیده می شود.

ورود به زندگی شخصی افراد و تجسس نقاط ضعف و کمبود در حیطه کار و پست و مسئولیت منتقدان، حیله ی دیگری برای کنترل و تحت فشار قرار دادن نامحسوس کسانی  است که حرفی برای گفتن دارند.

اگر به خوبی در موضع گیری این افراد دقت کنیم در می یابیم که از طرح موضوع به شدت واهمه داشته و به جای بحث راجع به اصل و اساس مطالب منتشر شده تلاش می کنند حاشیه های آن را پررنگ نموده و هزینه های مادی و معنوی گوینده مطلب را افزایش دهند تا دیگر کسی هوس نکند حرف بزند و کلمه ای به زبان آورد.

البته ناگفته پیداست اظهار نظر در خصوص مسائل مختلف جامعه شرایط حرفه ای و خاص خود را طلب می کند. گفته های نامعتبر، گمانه زنی ، توهین ، هتک حرمت اشخاص حقیقی و حقوقی و مطالب غیر مستند از منابع غیرموثق را نمی توان در جایگاه اظهار نظر کارشناسی در فضای گفتگو تلقی نمود و از آن دفاع کرد.

نویسنده حرفه ای تلاش می کند تا مطالب مستند از شخصیت های حقیقی و معتبر و همچنین نظرات مردم را بر اساس یک روال منطقی در کنار هم قرار داده و نظرات موافق و مخالف را احصا نموده و نتیجه گیری را به مخاطب خود واگذار نماید.

کاری که در مطلب <واکنش ها به ادعای منصوری> انجام شد تلاش شده است در این راستا باشد.

نویسنده در هیچ جای مطلب از اظهار نظر شخصی بهره نبرده است. تنها نظرات نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی را از یک سو مطرح نموده و واکنش ها نسبت به آن را برشمرده است.

این که ادعاهای مطرح شده درست است یا خیر متوجه کسی است که آن را مطرح نموده است و نمی توان به واسطه نقل قول، شخص نویسنده را مواخذه نمود. پیام واضح و مشخص مطلب آن است که ادعایی از سوی نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی مطرح شده که حقی از مردم کاشان و آران و بیدگل ضایع شده است و به همین جهت گریه و ناراحتی افرادی را باعث گردیده است.

این ادعا درست یا نادرست با واکنش هایی مواجه گردیده است. بعنوان مثال در یک مطلب سراسر توهین وی را با خواننده ترک مقایسه نموده و گفته اند مگر تو ابراهیم تاتلیسی که پای ترانه هایت گریه کنند.

شوربختانه باید گفت برخی افراد در شبکه های مجازی در قامت نویسنده و صاحب نظر عرض اندام می کنند که به محض باز کردن دهان چیزی جز تهدید و توهین شنیده نمی شود. در هر صورت این را می توان حداقل کارکرد  شبکه های اجتماعی دانست که به این واسطه ماهیت واقعی افراد را از پشت قاب به ظاهر موجه آنان آشکار و عیان می سازد.

امید دارم که کاربران محترم به حداقل های شبکه های مجازی بسنده ننموده و با طرح مباحث مهم اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی در یک فضای آزاد و به دور از خط و نشان کشیدن های امنیتی فرصتی فراهم آورند تا فرهنگ گفتگو کارشناسانه و عالمانه در بطن جامعه نهادینه گردد. انشاءالله